Archives de Catégorie: politique

Informations reçues d’une française sur place #Istanbul #occupyturkey #occupygezi #Taksim #direngeziparki #turkiyesokakta #divanoteli #heryertaksimheryerdirenis

mail reçu le dimanche 16 juin à 16h heure française d’une amie française habitant à Istanbul depuis plusieurs années,
avec qqs corrections typographiques de ma part + insertion de 2 liens

PS : j’ajoute au message que je vous ai précédemment envoyé,  le fait que nous savons que la police est aussi entrée dans les services d’urgences de plusieurs hôpitaux pour arrêter les personnes présentes, beaucoup y ont été frappés ; à part le divan otel près du parc, d’autres hôtels ont été envahis par la police ; de nouvelles substances chimiques ont  été utilisées(l’eau des canons aspergée sur la foule, de couleur rouge, contient des substances brulant la peau au travers des vêtements ; les gaz lacrymo  sont aussi de plus en plus violents ) les violences, arrestations en masse n’ arrêtent pas depuis 21H00 hier soir et il est difficile pour chacun d’entre nous de sortir des endroits où nous sommes.

J’étais hier soir au parc et sur l avenue principale jusqu’à 20H00/20h15, l’atmosphère était bon enfant, ressemblant plus à une kermesse qu’à autre chose, le parc et les environs étaient bondés de monde, familles avec enfants, landaus, jeunes et vieux, touristes etc…. Ça a complètement basculé un peu avant 21h00 avec l’arrivée de la police dans le parc et sur la place avec police et buldozers. Maintenant à l’heure où je vous écris (de chez un copain à Tophane),  les violences continuent, combats d’Osmanbey à Taksim (centre ville coté européen) entre manifestants et police, manifestations dans le centre ville et dans le quartier de besiktas, les gens depuis l’aube, par flux, se dirigent  vers le centre ville de Taksim, totalement bouclé et vers Besiktas. On peut aussi voir de nos fenêtres, un flot de cargos aux fanions de l’AKP (Parti au pouvoir) sur le Bosphore, débordant de partisans ; c est en ce moment que se tient leur rassemblement et les affrontements avec les contestataires du gezi park et tous ceux qui dénoncent toutes les violences, vont sans doute avoir lieu.

Quelques médias ici comme halk tv diffusent les infos du moment mais beaucoup comme Ulusal tv ont l’électricité coupée afin sans doute de les empêcher de diffuser les infos en tant réel.
Merci de diffuser autant que possible  ces informations ainsi que l’appel que je vous ai précédemment envoyé. Par ailleurs, n’hésitez pas à contacter les ambassades de Turquie dans divers pays pour dénoncer ce qu’il se passe. Il va sans doute y avoir des manifestations dans plusieurs villes étrangères, merci à vous si vous pouvez y aller.
Vous pourrez trouver beaucoup d’ infos, de liens et d’analyses intéressantes sur
A bientôt
S.

Bu gece açik revirler ve gerekli telefonlar (emergency numbers and medical help) #Istanbul #occupygezi #direngeziparki

Kapılar açık (YİNE DE DİKKAT)

Taksim

THE MARMARA
HYATT Regency

Point Otel (talimhanedeki mi ??)

Beyoglu

BEYOĞLU  HAYAL KAHVESİ
BABYLON LONGUE
TEKTEKÇİ

Leyla Teras : Mis sokak, no 6

İstiklal CaddesiMimarlar Odası

Galatasaray Lisesinin yan sokağı

Yaralanan, acil müdahaleye ihtiyaç duyanlar için Greenpece ofisi gece açıktır. Sent Antuan kilisesi karşısı Kallavi sokak no 1 d 5

Elmadag/Harbiye

Divan Oteli

HARBİYE ORDUEVİ
NOTRE DAME DE SION lisesi (radyoevi karşısı)
MİMARLAR ODASI KARAKÖY ŞUBESİ

Osmanbey/ŞİŞLİ

OSMANBEY RAMADA OTEL
ŞİŞLİ LİDER KIZ YURDU

oda tiyatrosu açık : ömür sok no 8, trump towersın yan sokağı

Karaköy

Karaköy : İstanbul Barosu
Ada Cafenin yan sokağı
Babylon Lounge
Garage İstanbul

Revirler/ Hospitals

  • Harbiye’de revir açtık. Ben, bir radyolog ve bir diş hekimiyiz. Gelebilecek cerrah ya da acil uzmanı vs. destek iyi olur.Hidayet sok. Harbiye iş merkezi. İstanbul Diş hekimleri odası, Yılmaz Manisalı eğitim merkezi. Askeri müzenin karşısında, Bentley Otel ile Citibank’ın kaöşelerinde bulunduğu sokak. Dr. Emel Atik 0549 775 0748
  • TMMOB reviri açıktır. İstiklal Cad. girince ilk sol, sonra ilk sağ, İpek sokak
  • TKP Beyoğlu ilçe binası revire dönüştürüldü
  • Amerikan Hastanesi – 3112000
  • Italyan Hastanesi – 249 9751
  • Surp Agop – 230 1718
  • Tıp Öğrencileri Koordinasyon- 0530 923 51 20
  • Alman Hst. yakınında bir doktor- 0507 602 77 87
  • Haçiko (yaralı hayvanlar için)- 0546 626 46 01 / 0533 548 25 60 (veterinary help)

Gözaltı / En cas de garde à vue

Gözaltına alınanlar isminizi bağırarak söyleyin, “fotoğrafımı çekin” deyin.yanınızdakiler not alsın! Ailelerin, avukatların haberi olsun

Toujours hurler son nom et prénom (pour que les témoins l’entendent et vous prennent en photo, pour que les avocats et familles puissent vous retrouver. Oui, c’est une perspective horrible mais on est en Turquie et un accident est vite arrivé ;(

KORKMAYIN! HAKLARINIZ VAR! : Istanbul barosundan, bilmeniz gerekenler

Avukat / Avocats – bareau d’Istanbul

Istanbul Barosu Kriz Masasi icin 444 52 71 veya 2529516 telefon dahili 143 tuslayin.

Çağdaş Hukukçular Derneğinin Kurduğu İmdat Polis Hattı : 444 155 91, 444 52 71, 0532 524 28 16

Nöbetçi Eczaneler / Pharmacies de garde

Tarlabaşı: Çukur mahallesi, Kalyoncu Kullugu caddesi 6, 02122351622
Nişantaşı: Vali Konağı caddesi 105 0212 2478438
Şişli Merkez Mahallesi, Oktay Cebeci Sokak, 32A 2122190069

Internet / Wifi codes

taximpilates – gsl130gsl
cafe kazancı -1122334455
quetelbar – 12345678
ekşi tattoo – guney1244
istanbulclub -2936475
kirmaci’s – kirmacibros
dmgnd ofis – dgmnd.35
mephisto – mephistokafe
artistlerkahvesi – 2122459611
bohembar – 2122939488
devlt opera&balesi wireless – 1234567980
tekserguest – tekserturizm
hatay sofrası – 2484431hatay
uçan ev cafe – dahaneolsun
j.jokey wifi – 1472583690
dedenet – 12345678
Cafe Smyrna: 9876543210
Kazancı Yokuşu: 1122334455
Taksim İpek sokaktaki Wi-Fİ ağ adı: base sifresi: Base1500
Taksim Nevizade civarındaki Mavi bar: mavi2012
UGURHOUSE: Cimbom1905
Taksim leman: bayanyani
BurakBulutFotoğrafAtolyesi: BB2122387920
TaksimSturbucks: sturbucks1taksim
İstiklal caddesi kallavi sokak civarı Wi-Fi: GUESTGP ŞİFRESİZ
Beyoğlu Hayal Kahvesi ŞİFRESİZ
İntercontinental ve Divan Otellerinin Wirelessları ŞİFRESİZ !
Tünel mevkii İlk Belediye cad. Que Tal Tapas Bar wifi: 12345678
Sıraselviler’de olanlara Changa WiFi: changa12345

11ème jour d’un mouvement de résistance qui s’installe à #Taksim et à Gezi Parki #OccupyGezi

Au 11ème jour de la mobilisation pour empêcher le projet de destruction du parc de Gezi à Istanbul, la situation paraît de moins en moins tenable. Et je ne dis pas ça pour m’en réjouir, mais étant proie à une curieuse mélancolie, sentiment de fin d’une parenthèse enchantée. Il n’est pas exclu que cela en dise plus sur moi que sur la situation ici, l’avenir immédiat nous le dira.

affiches avec humour

tayyip connecting people

C’est en effet une bande de joyeux lurons qui tiennent le parc, protégés de toute circulation automobile (et donc toute approche possible des forces de l’ordre ?) par un ensemble de barricades sur tous les axes menant à la place principale de la ville moderne, mais on sent que la fin approche.

DSC_0153

Comment le gouvernement pourrait-il laisser se développer plus longtemps cette zone de libertés complètement en dehors de tout contrôle étatique (il s’agit à mon avis d’un « kurtarılmış bölge » en turc même si l’expression ne semble pas encore usitée par les manifestants, je ne trouve pas l’équivalent en français, puisque zone libre renvoie trop spécifiquement à la 2ème guerre mondiale, et free zone, à des aspects purement économiques) ? Tout le monde semble désormais attendre la fin de cette période de grâce, les questions restant « quand ? » et « comment ? ». Le PM Erdoğan étant rentré au pays jeudi soir, on peut imaginer que ce week-end sera le dernier. Sans parler qu’une grande partie des manifestants va sans doute devoir reprendre le travail lundi.

affiches place taksim

Il est difficile de décrire précisément le mode de fonctionnement de la zone autonome. Ses limites géographiques  correspondent au parc de Gezi, et tandis que la vie (économique, professionnelle, culturelle) a repris complètement normalement dans le reste de la ville, y compris à quelques mètres du parc sur l’avenue Istiklal, par exemple, une atmosphère inédite règne dans le parc.

potager

atelier tshirt

Tandis que les marchands ambulants ont senti le potentiel économique et les besoins de ces nouveaux habitants du parc (ils proposent à la vente thé, café, simit, riz au poulet et aux pois chiche (plat traditionnel), tranches de pastèques, bières, cigarettes, bouteilles d’eau, masques des Anonymous, drapeaux turcs, fruits secs, köfte (boulettes de viande grillées), des écharpes des trois clubs de foot de la ville), tout un commerce parallèle basé sur le don s’est développé.

DSC_0021

Des gens récoltent dans des petits bacs en plastique des cigarettes à l’unité que vous voulez bien leur donner, pour les mettre à disposition de ceux qui en auraient besoin. Ils circulent ensuite dans le parc pour les proposer à la criée à qui veut.

Voir ici le plan actuel du site 

La zone a su organiser une vie quotidienne et subvenir à tous les besoins de ses nouveaux habitants, on peut désormais y mener sa vie de façon communautaire sans avoir besoin de rentrer chez soi. On dispose et on distribue des repas, des vêtements, des couvertures, et même de la nourriture pour les animaux. Des cours sont proposés pour préparer le concours national d’entrée dans les Universités (« Ne rate pas tes cours sous prétexte de résistance, viens bosser », en essence). Deux bibliothèques de don et deux cinémas en plein air sont opérationnels, des ateliers pour les enfants et de personalisation de tshirts par les slogans ont cours. Les opérateurs de téléphonie mobile ont installé des antennes-relais mobiles (portés par des minibus) pour répondre  la grande concentration de téléphones portables dans la zone. La question se pose cependant pour les toilettes et les douches, je n’en ai vu que très peu, à l’extérieur du parc, côté Mete Caddesi. Des tours de garde sont organisés pour le ramassage des ordures, mais je ne suis pas sûre que tout le monde y participe, ni que la municipalité ait accès au secteur pour récupérer les sacs remplis. Combien de temps ça va pouvoir durer ainsi ?

poubelles

Si on demande au responsable du magasin principal comment ils ont obtenu tant de produits, il vous explique que « ça vient de gens comme vous ! », il s’agit donc de dons des citoyens, ils sont reçus par colis entiers puis redistribués. Le magasin dispose désormais de « tout ce qu’un supermarché propose », d’épingles au cirage pour les chaussures, de bouteilles d’eau aux biscuits, de soupes aux produits de régime.

Il n’est pas difficile d’imaginer que le PM Erdoğan ne supportera pas très longtemps cette situation. La police semble actuellement avoir complètement abandonné la zone, sauf des policiers en civil (l’équivalent des RG) qui s’imposent poliment pour encadrer la manifestation des femmes voilées d’hier après-midi par exemple (voir mes photos ici et mes vidéos ici, ici, ici, et ici). Il s’agit donc quasiment d’une occupation populaire de toute une partie de la ville, les bus n’ont plus accès à un terminus important pour de nombreuses lignes, le chantier est retardé, il y a de la casse (des bus et des voitures brûlées, utilisés dans les barricades), les voitures ne circulent plus, j’ai envie de dire « c’est la chienlit », et c’est très beau.

Bizarrement (ou pas…), l’ambiance n’est pas tant politique que ça. Il n’y a pas d’AG, pas de vote, pas de chef, pas de porte-parole, pas beaucoup de discussions politiques, on en est plutôt à profiter de ce moment suspendu hors du temps normal de la cité. De temps en temps, un groupe surgit au détour d’une rue de cette mini-ville (dont vous trouverez le plan ici) entonnant un slogan, comme « Nous sommes tous les soldats d’Atatürk » brandissant des drapeaux turcs et des photos du grand chef, ou « résiste Taksim, résiste », le poing levé. Pendant ce temps, la face Taksim du parc Gezi est occupée par le parti kurde BDP, et des danses folkloriques sont exécutées quasiment en continu. La participation des kurdes au mouvement général est assez limité en tant qu’institutions et villes mobilisées, mais ceux qui ont la liberté de ne pas se sentir tenus par le très récent accord de paix participent au mouvement au parc de Gezi. Je dis bizarre car vu la juxtaposition des groupes politiques, associatifs, militants et engagés, ce n’était pas gagné que ce soit la fête qui ressorte de tout ça et s’étale ainsi sur la durée.

devant institut français

Quelle réponse officielle du gouvernement ? Tenter de négocier séparément avec certains des groupes présents ? Tenter de jouer la division pour démanteler la solidarité établie ? Attendre l’essoufflement du mouvement ou le début des dissensions au sein des occupants ? L’absence d’organisation centrale pourra jouer en défaveur du mouvement, et pourra également énerver le gouvernement. Le PM continue pour le moment à défendre une ligne déterminée, et je ne le vois pas vraiment fléchir dans ce pays où beaucoup de

Quel avenir possible pour le parc ? Moi qui y traîne depuis quelques jours, et qui reviens d’un voyage à Copenhague, je le verrais bien en une sorte de Christiania, une cristallisation de l’état actuel qui serait officiellement déclaré zone libérée ! On peut toujours rêver : ça a l’avantage de proposer une base de discussion 😉

 call of duty

[TR] Taksim ve Gerçekler…, Une analyse par Halil SAVDA, objecteur de conscience turc #occupygezi #Istanbul

(4 juin/haziran 2013) (inédit) 

par Halil Savda

Taksim ve Gerçekler…                                                                                      

Yer İstanbul Şişli Meydanı. Bir adam protez ayağını eline almış yere vura vura kameralara bakıyor. Öfkeli, o öfke cümlelere dökülüyor; “benim paramla polislik yapıyorsunuz, gaz alıyorsunuz, bana şiddet uyguluyorsunuz, yeter bu zulüm, yeter” diyor.

Onunki bir çığlık.

“Yeter bu zulüm” diyen adam Taksim Gezi Parkı’n da 28 Mayıs tarihinden bu yana ağaçların kesilmemesi için nöbet tutan insanların çığlığına tercüman oluyor.

Taksim’de polis şiddetine direnen kadın ve erkeklerin sesine sesini katıyor.

Gezi Parkı direnişi nasıl başladı?

Gezi Parkı’ndaki ağaçların kesileceğini haber alan “Gezi Parkı Platformu” üyesi gençler parkta nöbet tutmaya başladılar. Ağaçları korudular.

Orada gezi parkında, ağaçların dibinde nöbet tutmaya başladılar. 28 Mayıs sabahı polisin gezi parkında nöbet tutan gençlere saldırdığını haber alan BDP Millet Vekili Sırrı Süreyya Önder olaya müdahale ederek iş makinelerini ve polis saldırısını durdurdu. Üç gün üst üste polis her sabah aynı şekilde saldırdı ve her seferinde Önder bunları önledi.

İlk iki gün göstericilerin sayısı azdı. Polis isterse pasif barışçıl gösteri yapan eylemcilerin tümünü gözaltına alabilirdi. Veya sert bir müdahale ile dağıtabilirdi.

Polis bu iki yolu da seçmedi. Türkiye polisinin müdahalelerinden biliyoruz ki gaz bombası atılmasına rağmen eylemciler dağılmıyorsa onları gözaltına almaya başlar. Ancak polis Gezi Parkı’nda böyle bir yola başvurmadı.

30 Mayıs sabah saat 05:00 sıralarında kimi sivil polis ve zabıta ekiplerinin saldırısında bir gösterici yaralandı birisi de gözaltına alındı. Gezi parkında ağaçlar için nöbet tutan göstericilere ait çadırlar sivil kişilerce yakıldı.

Her geçen gün ve saat Gezi Parkı Platformu’nun başlattığı “Geziye Sahip Çıkma” eylemine katılımlar arttı. Bu konudaki duyarlılık katlandı. 30 Mayıs akşamı kırk binden fazla kadın ve erkek gezi parkında toplandı, adeta bir miting havası vardı. Her kesimden kadın ve erkekler destek verdiler.

28 Mayıs günü kendiliğinden başlayan ve sayıları 20 civarında olan eylemciler 30 Mayıs akşamı on binlere sesini ulaştırmıştı. Sanatçılar müzikleriyle eyleme destek oldular. Sendikalar ve odalar eyleme destek verdiler. Binden fazla eylemci onlarca çadırda sabaha kadar nöbet tuttu. Nöbet tutanlar arasında milletvekilleri, sendikalar, meslek odaları ve çevreciler de vardı.  31 Mayıs sabahı polis sert bir müdahalede bulundu. Polisin Toma araçlarıyla, gaz bombalarıyla ve coplarla yaptığı saldırıda birçok gösterici yaralandı. 10 yakın kişi gözaltına alındı. Göstericiler Gezi Parkı’ndan çıkartıldı. Gösteriler taksime meydanına, Şişli Caddesi ve Divan Oteli civarına yayıldı.

Her kesimden erkekler ve kadınlar toplanmaya devam etti. Sloganlarla, yürüyüşlerle polis saldırısını protesto ettiler ve tepkilerini gösterdiler. Öğlen saat 13:00’a kadar Gezi Parkı ve Taksim etrafında toplanmaya devam ettiler. Öğlen saat 13:00’da aralarında Sırrı Süreyya Önder’in de olduğu iki bin kişi Taksim Meydanı’nda basın açıklaması yapmak üzere toplandı. Basın açıklaması yapılırken barışçıl oturma eylemi yapan insanlara polis gaz bombaları, ve gazlı su ile saldırdı.

Polisin saldırısına rağmen göstericiler eylemleri sürdürdüler. Gece saatlerinde eylemler Kadıköy’e, Şişli’ye, Beylikdüzü’ne ve İstanbul’un her yanına sıçradı. İnsanlar evlerinden tencereleriyle kaşıklarıyla Gezi Parkı direnişçilerine destek verdiler.

İstanbul’un neredeyse bütün semtlerinde, “Tayyip istifa” sloganları yükseldi. Ankara’da, İzmir’de, Antalya’da toplanan kitle aynı sloganlar ve taleplerle sokağa çıktı.

Ankara’da, İzmir’de, Antalya’da benzer fotoğrafları gördük. Polisin zorba ve hukuk dışı müdahale ve uygulamaları neticesinde 2 binden fazla kişi yaralandı, yüzlerce kişi gözaltına alındı. 2 kişi kayıp ve nerede oldukları bilinmiyor. 1 kişi hayatını kaybetti.

Polisin neden ilk gün eylemcilerin sayısı azken alacağı tavrı kitlenin sayısı binleri bulunca aldığı doğrusu sorgulama konusudur. İstanbul Valiliği ve emniyeti üzerinden birileri olayları besledi mi sorusu iyi irdelenmelidir.

Neden başladı ve amacı neydi?

Ak parti hükümeti iktidarının 11’inci yılında kibirli bir havaya büründü. Neredeyse başbakanın burnundan kimse kıl aldıramaz hale gelmişti.

Yaşananların özü şudur: Ak Parti iktidarı Türkiye’yi dönüştürme projelerini kibirli ve ukala bir eda ile devreye koydu.

Tarlabaşı ile başlayan, Taksim sokaklarının boşaltılması ile devam eden ve her yerin alışveriş merkezi yapılması ile süren bir dönüşüm. Bu dönüşümün esası şudur ki muhafazakâr ve İslami bir iktidar oluşturuldu ve toplumunda buna uygun dizaynı amaçlanıyor. Taksim ve Beyoğlu daima Türkiye’nin yüzü oldu. Türkiye Taksim ve Beyoğlu’nda gerçeklik kazanıyor. İşte bu nedenle Taksim Gezi Parkı’nda Osmanlı döneminin eseri olan topçu kışlası yapılmaya çalışılıyor ve bunda ısrar ediliyor.

İşte bu nedenle İstanbul’un en yüksek yerine, İstanbul’un her yerinden görülebilen tepesine devasa bir cami yapılıyor.

İşte bu nedenle içki yasağı, ertesi gün hapının reçeteye bağlanması oldu-bittiye getirilerek yasallaştırıldı.

İşte bu nedenle alevi katili Üçüncü Selimin ismini yapılacak olan üçüncü büyük boğaz köprüsüne veriyorlar. Gezi Parkı Platformu adına Şebnem Sönmez 30 Mayıs akşamı Gezi Parkı’nda toplanan 40 bin insana bakın ne dedi;

“Buradayız. Meydanımız için, parkımız için, kıyılarımızı, ormanlarımızı, kamusal alanlarımızı elimizden alan tüm uygulamalara karşı durmak için tek yürek olarak buradayız. Sadece Taksim Meydanı ve Gezi Parkı için değil, Göztepe Parkı için, Kuşdili Çayırı, Haydarpaşa Garı, Çamlıca Tepesi, Atatürk Orman Çiftliği için buradayız(…)Biz ağacın umut olduğunu, bir ağacın mutluluk olduğunu hep birlikte birbirimizden öğrendik. Pazartesi gecesinden bugüne Gezi Parkı’na sadece fidanlar değil, demokrasi ekilmiştir, umut ekilmiştir ».

Yine 1 Mayıs’tan bu yana Taksim’de yapılan hiçbir demokratik eyleme İstanbul valiliği izin vermedi. Polis hiçbir bahane aramadan neredeyse bütün aktivitelere gaz bombalarıyla saldırıyor. Eskiden gaz atarken polisin ve iktidarın bahaneleri vardı: “Demirden bilyeler attılar”, “Alayı örgüt üyesi, alayı militan”, “Arkalarında yasadışı terör örgütleri var”, “arkalarında dış güçler var”, “birilerinin piyonu bunlar” diyorlardı.

“Ne yani polise taş atılırken polis öyle duracak mı”, “Dilan tam bir militan”, “Müdahalelerimiz gayet orantılıdır” diyorlardı. Bizzat Başbakan ‘taksimde bundan sonra eyleme izin vermeyeceğiz’ dedi.

“Gezi parkı direnişi” hükümetin bu yasakçı zihniyet ve tutumuna karşı yapılmıştır.

“Gezi parkı direnişi” yalnızca Taksim’in son ağaçlarına sahip çıkma mücadelesi değildir. Bu direniş rant uğruna gözü iktidar ve hırs bürümüş zihniyete karşı da yapılıyor. Kendini paraya mahkum eden bu kafa, üç-beş iş adamı para kazanacak diye masum bir koruluğa göz dikmiştir. Bu kafa üç-beş iş adamı kar edecek diye ormanları, vadileri anılarıyla yok etmeye çalışıyor. Dün Bergama ve Kazdağları’nda gördüğümüz paradan başka ilah tanımayanların hoyratlığını bugün Artvin’de ve Taksim’de görüyoruz.

Bilirkişi heyetlerinin “katliamdır, yazıktır yapmayın” raporlarına rağmen bunda ısrar ediliyor.

Prof. Baskın Oran olayların nedenini şöyle açıklıyor: “Bütün bunların iki temel sebebi var:

1) İktidarın dayandığı ve henüz burjuvalaşamayan yeni zenginlerin rant açlığı;

2) Sayın Başbakan’ın iktidar hırsı ve kriz anlarında devlet yönetmeye hiç müsait olmayan sinirleri.”

 

Yaşananların arka planı!

Yaşananların özü ve arka planı şudur: Genç kadın ve erkeklerde, muktedirlere tahammülsüzlüğün son noktasıdır. “Paşa gönlüm böyle istedi. İcap ederse islamı, icap ederse bilmem neyi esas alırım öyle yasa da çıkartırım, uygulama da yaparım” diyen muktedirlere “yok öyle bir şey, bana karışma, nasıl yaşayacağıma karışama, ne okuyacağıma karışamazsın” yanıtıdır. ”

Önemle vurgulamak gerekir ki  “ayaktakımının”, “çapulcunun”, ezilenin, yok sayılanın, horlananın ve görünmeyen herkesin muktedirlere isyanıdır.

 

Gezi parkında başlayan direniş 1 Haziran’dan itibaren bütün Türkiye’ye yayılmaya başladı. Olaylar kimsenin kestiremediği ve öngöremediği şekilde Gezi Parkı ve iktidarın anti demokratik uygulamalarının protestosundan çıkarak hükümetin istifasını istemeye kadar vardı.

1 Haziran’da Taksim’in bütün sokaklarında “Hükümet İstifa”, “Tayyip istifa” sloganları atılmaya başlandı.

Kimi çevreler kendiliğinden ve halkın gençliğin zulme karşı isyanı, itirazı olarak başlayan eylemleri başka yerlere çekmek istiyorlar.

İstanbul, Ankara, Aydın, İzmir’de “Hepimiz Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganları, “Onuncu Yıl Marşları” okunmaya, cumhuriyet mitinglerinde gördüğümüz bayrak yürüyüşleri yapılmaya başlandı. Mersin’de, Adana’da araba komvoylarıyla Kürd mahallelerinde ırkçı yürüyüşler yapıldı.

Bu çevreler Abdullah Öcalan’ın 21 Mart 2013 Diyarbakır Newrozu’nda “silahlı mücadele dönemi bitmiştir” mesajı ile başlayan Kürd sorunun demokratik barışçıl çözümünü sekteye uğratmak istiyorlar.

Türkiye’deki iç çatışmaların bitmesi ciddi bir rahatlamayı sağladı. Bu aynı zamanda Türkiye’de var olan otoriter yönetim anlayışı ve zihniyetinin aşılması bakımından da önemlidir. Kürd sorunu ve ondan kaynaklı çatışmalı durum var oldukça askeri vesayetin, Kemalist inkarın ve otoriter zihniyetin aşılması mümkün değildir.

Amaçları Türkiye’de yıllardır süren iç çatışmalı durumu yeniden tetiklemek ve Kürd sorununun demokratik çözümünü engellemektir.

Türkiye’deki Kemalist ve milliyetçi kesimler Kürd sorunun demokratik ve kalıcı çözümü yönünde atılan tarihi gelişmelerden rahatsızlık duyuyorlar.

Çünkü bu çevreler kaybettikleri iktidarlarını ve imtiyazlarını Kürd sorununun çözümü durumunda bir daha kazanamayacaklarını düşünüyorlar. Haklılar çünkü sorunun çözümü Türkiye’nin kuruluş zihniyetindeki devletçi, ulusalcı, askeri otoriter kurumlaşmanın ve laisizmin aşılmasını sağlayacaktır. Bunu istemiyorlar. Bunu istemedikleri için sorunun çözümü yoluna takoz koymak için fırsat kolluyorlar. Bu fırsatı kendiliğinden başlayan ve birçok kentte şiddetsiz bir direnişe dönüşen eylemler ile yakaladıklarına inanıyorlar.

Gezi Parkı’ndaki haklı sesi ve isyanı, milliyetçi, ulusalcı çevreler Kürd sorununun çözülmesi önünde takoz yapmak istiyorlar.

Yine bir süredir Fetullah Gülen Erdoğan’ın iç ve dış siyasetinden rahatsız. Çünkü Ak Parti hükümeti ve Erdoğan eskisi gibi Gülen’e imtiyazlar vermiyorlar ve büyümesi önünde engeller koyuyor. Taksim’de yaşanan olayların hemen akabinde Fetullah Gülen dedi ki;“zulme zulümle karşılık vermemek önemli bir kaide olduğu gibi, mesleğimizin bir esası da şefkattir. Bununla beraber, haksız yere yumruk vuran mü’minin hiç olmazsa kulağını çekmek de şefkatin ayrı bir derinliğidir. Zira, mü’min zalime tırnak ucuyla olsun dokunulmazsa, onun başına mutlaka “fayrettullah”ın tokadı iner, bunu da şefkatliler hiç istemezler.”

Gülen daha mayıs ayının başında Amerika’ya kendisini ziyarete giden gazeteciler aracılığıyla Erdoğan’a uyarısını yapmıştı. Gazetecilerle konuşmasında söylediği “Erdoğan güç zehirlemesi yaşıyor” sözleri de düşünülünce Gezi Parkı hadisesinin kanlı ve çatışmalı bir noktaya evrilmek istenmesinin cemaatin ve onun polisinin parmağı mı var kuşkusunu oluşturuyor.

Bir “mü’min” olarak Gülen acaba Erdoğan’a tırnağını mı dokundurttu…

CHP, MHP ve Cemaat bu tarihi sorunun çözülmemesi yönünde birleşiyorlar.

Gülen Cemaatinin Kürd sorununda demokratik açılım sürecinin başarısızlıkla sonuçlanması konusunda tasfiyesinde başrolü oynadığı Ergenekoncularla aynı cephede yer alması bir ironi elbette.

Gülen, CHP ve MHP’nin Ergenekoncularla birlikte açılım sürecine takoz koymak istedikleri ve sabote etmek istedikleri sır değil.

 

Bakın BDP genel başkanı Selahattin Demirtaş ne diyor; « Ulusalcı, ırkçı, milliyetçi kesimler, ‘Kürt sorunu ile ilgili başlayan müzakere sürecini nereden baltalayabiliriz?’ diye arayış içindeler. Gezi Parkı’nda direnen herkesin direnişi meşru ve haklıdır. Şimdi bir müzakere ve barış arayışı var. Haklı olan bir derinişi, ‘bu sürece ve Kürtlere karşı nasıl kullanabilirim?’ diye ince bir politika yürütülmeye çalışılıyor. Bunu bir müzakere karşıtlığına, Kürt sorunu ve çözüm süreci karşıtlığına evriltmek isteyenler var. »

 

Demirtaş devamla;” insanların isyanı baskıya zulme karşı gelmesi, son derece meşkuduri haklıdır. Saygı duyuyoruz. Elbette ki haklı direnişin yanındayız” dedi.

Kim ne istiyor?

Taksim’deki direnişin içinde CHP’liler var, İşçi Partililer var, MHP’liler var, TKP var, Halkevleri var, anarşistler var, feministler var, çevreciler var, ÖDP’liler var, EMEP’liler var, BDP’liler var, HDK var. Her kesimden, her cenahtan insan var.

Müslümanlar var, aleviler var, Ermeniler var. İstanbul’un her yerinden, her kesiminden insan var.

Bu bir Türkiye fotoğrafı…

Bu fotoğrafta elbette Ak Parti iktidarı da var, bu fotoğrafta cemaatçiler yani fetullahçılar da var. Ak Parti poliste, zabıtada ve valide temsilini buluyor. Onlar gaz sıkıyorlar, gaz püskürtüyorlar ve kan döküyorlar. Sivil barışçıl göstericilere saldırıyorlar. Fotoğrafın eksik kısmı böylece tamamlanmış oluyor.

Cemaatin bulunduğu yer ise net değil; gri ve bulanıktır. Polisin ilk günden başlayarak olayları tetiklemesi ve işin bu hale gelmesinde Fetullah Gülen etkin oldu mu sorusu akla geliyor. Yukarda da dediğim gibi bunun önemle irdelenmesi lazım.
MHP’liler Bozkurt işaretleriyle, Türk bayrağıyla, İstiklal Marşı’yla 1 Haziran 2013 tarihinde Taksim’e girdi. Onlar milliyetçi Türkiye’nin korunmasını, “tek bayrak, tek millet, tek devlet ve tek dil” devam etsin istiyorlar.

CHP’liler ulusalcı, Kemalist ve otoriter devletin korunmasından yanalar ve Ak Parti iktidarının onlardan çaldığı eski imtiyazlarını geri istiyorlar. TKP’liler Ak Parti iktidarı sona ersin, ulusalcı devlet geleneği sürsün ve otoriter bir komünist iktidar kurulsun istiyorlar.

“Mustafa Kemal’in askerleriyiz” diyenlerden ne devrim olur ne de devrimcilik. Olsa olsa Türkiye’de yavaşta olsa yaşanan değişimin önünde engel olurlar ve statükonun devamının hizmetçileri olurlar.

Taksimi yayalaştırma projesi İstanbul büyükşehir belediye meclisinden CHP’li il genel meclis üyelerinin de oylarıyla oybirliğiyle ile geçti. Dün Taksim’i yayalaştırma projesini belediye meclisinde onaylayanlar bugün Taksim Meydanı’nda, Gezi Parkı’nda boy gösteriyorlar.

Önce projeye oy ver, sonra bu projeyi protesto edenlerin, onaylamayanların arasında gel boy göster ne de “güzel şey”.

Sana demezler mi o zaman aklınız neredeydi. Vay be…

CHP’nin amacı açıktır ki Kürd sorununda hükümetin attığı tarihi çözüm sürecini baltalamaktan başka bir şey değildir. Olaylar daha da tırmanırsa kuşku yok ki Türkiye demokrasisi ve kalıcı barış ve demokratik çözüm yolunda atılan adımlar zarar görecektir.

Taksim olaylarının tetiklendiği ve arttığı 31 Mayıs akşamı sosyal medya da gece boyunca bilgi kirliliği yaşandı. Bu kirliliği yayanlar Harbiye Orduevi’nden anonslar yapıldığını ve anonslarda ‘polisin göstericilere müdahalesi olursa askerlerin polise müdahale edeceği’ yalanını yaydılar.

31 Mayıs akşamından bu yana amaçlanan ortamı germek orduyu darbeye çağırmaktır.

“Beşiktaş’taki polis çıldırdı halk müdahale edemiyor artık, askeri müdalele gerekiyor. Yoksa çoğu kişi can verecek burada. Duyurun duyun artık.” twitlerini yayanlar bu kesimler.

Bu karışıklık ve haber kirliliğini yaratanların amaçları orduya darbe yaptırmaktır..

Aynı fırsatçılar İzmir’de BDP binasına saldırdılar. Mersin’de, Adana’da arabalarıyla kürd mahallelerinde bayraklarla, marşlarla, ırkçı sloganlarla geçit törenleri yaptılar. Açıktır ki birileri Türkiye’yi bir iç savaşa çekmek istiyor.

ÖDP’liler, EMEP’liler, ESP’liler, BDP’liler, meslek odaları, anarşistler, halkevleri, aleviler, feministler, eşcinsel dernekleri hükümetin kibirli ben bilirimci otoriter anlayışını protesto etmek ve otoriter iktidarın demokrasiye evrilmesi için katıldılar.

Polis ve valiliğin gösteri ve yürüyüş hakkının gasp edilmesini protesto etmek ve Taksim’in sivil demokratik mücadeleye açılması için yürüdüler.

Gelinen noktada iş başka mecralara akmıştır. Mecra Gezi Parkı Platformu bileşenlerinin istedikleri mecra değildir.

Ne yapmalı?

 Daha ilk günden Hükümet ve Başbakan olayları yatıştırıcı açıklamalar yapacağına gerici ve dışlayıcı açıklamalar yaptı.

Neredeyse bu fırsatçıların ekmeğine sağ sürdü ve olayların bu kadar tırmanmasında baş sorumlu kuşku yok ki hükümetin bu süreci yanlış yönetmesidir.

Hem muhalefetin dozajı artmıştır hem de karşıt saflar pekişmiştir. Bunu yaratan kuşkusuz Ak Parti iktidarı ve başbakandır.

Neyse ki 3 Haziran günü Cumhurbaşkanı Abdullah Gül tansiyonun düşmesi ve ortamın yatışması için önemli bir inisiyatif aldı.

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Gezi Parkı direnişi ile başlayan barışçıl eylemleri kast ederek; “Mesaj alındı. Gereği yapılacak. Demokrasi sadece seçim demek değildir. İtirazlar varsa bunu eylemlerle göstermekten daha tabi bir şey olamaz. Ve bu barışçıl bir şekilde gösterilmiştir” dedi.

Devlet erkanından sağduyu çağrısı bir tek Cumhurbaşkanından geldi.

Hükümet “Gezi Parkı Platformunun”, İnsan Hakları Örgütlerinin çağrı ve temennilerine kulak vermelidir.

“Gezi Parkı’na, emeğimize, yaşamımıza, doğamıza dokundurtmayacağız”, “Taksim bizim İstanbul bizim” sloganlarıyla başlayan Gezi Parkı eylemi mesajını ulaştırması gereken yerlere ulaştırmıştır.

Bundan böyle Taksim’de ağaçların kesilmesi ve AVM yapılmasının imkanı kalmamıştır. Yine Ak Parti iktidarının kibirli tutumu deşifre edilmiş ve burnundan kıl aldırmayan Erdoğan’ın burnundaki kıl çekilmiştir.

Dolayısıyla “Gezi Parkı Platformu” herkese itidal çağrısı yapmalı ve var olan isyanı durdurmalıdır. Aksi halde bir laikler ile muhafazakarlar, Türkler ile Kürtler arasında biriç savaşın çıkma tehlikesi doğacaktır ki bu hiçbirimizin isteyeceği bir sonuç doğurmayacaktır.

Bir an önce buna polis terörü sona erdirilmeli ve sorumlular görevden alınmalı, haklarında yargı süreci başlatılmalıdır.

Hükümet ve Başbakan İstanbullulardan ve Türkiye halkından özür dilemeli ve sanatçı Şebnem Ferah’ın dediği gibi “erk sarhoşluğunu” terk etmelidir.

“Erk sarhoşluğu” Türkiye’nin demokrasisine ve özgürlüklere zarar veriyor. Bu bir hastalıktır ve bu hastalık terk edilmezse Türkiye’yi daha kötü noktalara çekecektir.

Sağduyu dim olsun…

État des lieux subjectif : que se passe-t-il autour de Taksim/Gezi ce soir ? #occupygezi

Contexte

J’étais en train de partir à Copenhague retrouver un ami pour tourner le remake de No Sex Last Night de Sophie Calle quand les événements ont commencé à Istanbul (le week-end du 30 mai). Je n’ai pas annulé, j’ai essayé de suivre à distance comme j’ai pu (Twiter, skype avec ma mère, mails, articles), mais c’était super frustrant d’avoir la conviction qu’il se passait quelque chose d’historique chez moi, précisément en bas de chez moi (j’ai grandi près de Taksim), et ne pas y/en être. J’ai décidé que dès que je pouvais, sans complètement chambouler mon boulot, je devais y aller. Rentrée lundi soir de Copenhague, pas pu partir avant ce soir, jeudi 6 mai.

Premières impressions, de loin

Avant même d’arriver ce soir, voilà ce que je me disais et les questions que je me posais : [attention subjectif et basé sur des connaissances hyper partielles de l’histoire turque]

– C’est historique, c’est sûr. La Turquie a connu des moments d’instabilité politique, comme on dit, le pays était à feu et à sang, mais dans les légendes entendues, je n’ai pas souvenir de moments de telle euphorie collective. Il s’agit plutôt (en gros), de guerres civiles, de militants de droite et de gauche qui s’entretuent, puis paf, un coup d’État militaire, des disparus, des pendus, de la torture. En toute impunité. Les derniers combats de grande ampleur étaient sans doute kurdes, et aussi dans les prisons. N’ont jamais mobilisé en dehors des personnes concernées plus ou moins directement, il me semble.

– Oui, ça change quelque chose (notamment les échelles de temps) que ce mouvement se passe à l’ère des réseaux sociaux numériques, oui, ça change quelque chose de pouvoir rameuter de l’aide instantanément sur Twitter ou de partager des photos de mariés sur les barricades. Et puis, des barricades, je voulais voir des barricades de mes propres yeux.

– Ce qui me paraissait très nouveau était cette solidarité qui s’est développée entre (disons) les gauchistes et écolos qui se sont mobilisés pour le parc de Gezi (usual suspects) et les gens qui n’ont pas l’habitude de se battre/manifester/faire grève (droits extrêmement limités en Turquie depuis le coup d’État de 1980, et peut-être même avant), des gens de tous âges, les commerçants se mobilisant pour venir en aide aux blessés (coups, jets d’eau sous pression, gaz lacrymo et peut-être gaz poivre ?), des grands hôtels ouvrant leurs portes à ceux qui fuient la police. Que s’était-il passé ? Sans doute la violence et le disproportion de la répression policière, et peut-être le ras le bol depuis des années d’un autoritarisme croissant et s’installant au pouvoir, sans avoir l’intention d’en bouger ont-ils décidé la majorité silencieuse à résister, passivement, puis activement.

– Enfin, interrogation sur ce parc. Il me paraissait condamné depuis qu’on a entendu parler des projets concernant la place Taksim et le parc de Gezi (zéro concertation, pas beaucoup de communication), malgré la mobilisation qui s’est mise en place, régulière (rencontre tous les samedis, je republierai les photos dès que possible), mais très peu nombreuse (disons une cinquantaine de personne en moyenne). Le cas de Taksim paraissait encore plus perdu avec le début du chantier fin décembre dernier, et ce, dans l’indifférence générale (en tout cas, pour ce qui était visible). Très rapidement, un pont dessiné/construit par l’architecte français Henri Prost et qui reliait le parc de Gezi à un autre parc à côté a été détruit sous prétexte que les machines du chantier ne passaient pas en dessous. Pont presque aussi vieux que la République turque (fondée en 1923 par Mustafa Kemal Atatürk ; Prost a travaillé sur la Turquie de 1936 à 1951). Zéro mobilisation. Comme un cauchemar.

– Quand j’ai quitté Istanbul le 26 mai dernier, rien ne laissait penser que cet énorme et déprimant chantier allait soudain poser problème, qu’une mobilisation allait se monter contre lui et contre le reste.

Impressions de « ce soir »

barricade vers lhotel

Diverses barricades (le tout sur quelques centaines de mètres)

barricade sur cumhuriyet caddesis

1ere barricade dans ma rue autre barricade

Je suis arrivée à l’aéroport d’Istanbul environ 1h avant le Premier ministre Recep Tayyip Erdoğan qui revient de Tunisie, il y avait du monde mobilisé par le gouvernement à coups de sms (voir Twitter) qui était là pour l’accueillire, gros souk. La navette Havatas ne pouvant pas accéder à Taksim du fait des barricades, il nous a laissés à Kasımpaşa, et de là j’ai pris un taxi. Arrivée chez moi à 1h du matin (heure turque). Deux des amis que j’ai contactés étant pour l’un rentré chez lui, et l’autre, à Ankara pour bosser pour le NY Times (yeah !), je me décide à sortir me balader seule. Mon tour a duré de 2h à 3h du matin. J’ai fait un tour du parc de Gezi d’abord (je dois le traverser de chez moi pour aller à Taksim), puis un tour à Taksim.

Ce que j’ai vu, c’est que le parc de Gezi est le théâtre actuellement d’une ambiance difficile à décrire, que je n’aurais voulu rater à aucun prix. Il y a des tentes partout, beaucoup de gens dorment, d’autres entonnent des chants révolutionnaires, certains lisent des livres, et enfin il y a clairement des badaux qui se baladent. De nombreuses personnes (non éboueurs) ramassent les poubelles et passent le balai. Chaque association/parti politique/syndicat a son stand/sa tente. Les féministes, les chambres profesionnelles des avocats et des urbanistes/architectes. Une pharmacie en plein air. Une distribution de couvertures. Un coin infirmerie. Une télé locale (Gezi TV). Des expositions de photo. Il y a des parcs éphémères pour les enfants, un ciné club (ils étaient en train de montrer le Dictateur de Chaplin), au moins 2 bibliothèques. Et pour ajouter à l’ambiance de kermesse, des vendeurs de köfte, de riz/poulet, de maïs, de bières, d’eau un peu partout. Des banderoles et des affiches décorent tous les arbres. Des pancartes improvisées sur un carton, et d’autres imprimées de façon pro. À mon gout, la seule chose qui manque est un atelier de sérigraphie pour produire des affiches et des t-shirts.

Ambiance pas seulement de kermesse, mais aussi de zone autonome/autogérée. Chacun est installé dans son coin, je ne sais pas comment s’est fait la répartition, mais ça semble très tranche de vie communautaire. On sent le temps suspendu. Tout le monde doit avoir conscience que c’est une parenthèse enchantée dans leur vie, qu’ils seront ravis de le raconter à leurs enfants, mais que ça ne pourra pas durer. C’est quand même l’anarchie (moi, j’adore, hein), des gens partout, une zone où la police n’accède pas (depuis quand ?).

Ma conclusion (provisoire)

Les militants venus accueillir le PM scandent « un mot de toi et on marche vers Taksim les déloger », si ce n’est eux, ça sera la police bientôt. C’est trop beau pour durer, j’ai peur. A force, il est 4h à Istanbul, je me couche avant que le jour ne se lève. Salut à tous !